Van generatie op generatie: Een blik op heden en verleden

Peter Ristjouw (81) werkte van 1958 tot 2000 bij Scheer &Foppen Installatietechniek (SFI). Hij begon als winkelhulp, groeide door tot servicemonteur, magazijnbeheerder en uiteindelijk teamleider. “Ik heb alles gedaan, van antennes zetten tot wasmachines repareren, van het magazijn opzetten tot het begeleiden van monteurs”, vertelt hij met een glimlach. “En altijd met plezier”. Zijn kleinzoon Luca Macchia (26) begon op 1 mei 2025 bij SFI. “Ik werkte in de horeca, maar ik wilde niet meer op zaterdagen, zondagen en in de avonden werken. Ik wilde meer ritme en iets met mijn handen doen, iets technisch. Ik ben toen een paar dagen gaan meelopen in de techniek via mijn opleiding en zo kwam ik in aanraking met het vak van elektricien en loodgieter, dat vond ik interessant. Ik wist dat mijn opa altijd bij SFI werkte, dus ik ben hier gewoon naar binnen gelopen om te vragen of ik me hier kon omscholen.” Inmiddels loopt Luca mee met een ervaren collega, Ercan Fidanci, en start hij in september met een BBL-traject tot elektromonteur.

Het gereedschap, de techniek, de communicatie; het is een wereld van verschil tussen nu en pakweg 60 jaar geleden. Peter: “Wij soldeerden nog met een gasflesje”, zegt Peter. “Nu heb je knelkoppelingen en elektrische persmachines. Alles is sneller, veiliger – maar ook duurder. En ik had eens in de maand of eens in de veertien dagen, de storingstelefoon thuis staan, want een mobiel was er natuurlijk nog niet. Later kwam nog de pieper.” Luca vult aan: “En nu is alles digitaal. Je krijgt je planning op je telefoon, je bestelt materiaal via een app en je werk wordt automatisch geregistreerd.”

Ook de bussen zijn veranderd. “Vroeger reed ik in een Simca en een Renault 4, bestelwagens met houten vakjes achterin. Die werden er speciaal voor gemaakt en al dat hout zorgde ervoor dat die wagens bijna door hun vering zakten”, lacht Peter. “Nu zijn het volledig ingerichte werkplaatsen op wielen.” Luca: “Je hebt alles bij de hand. En als je iets mist, ligt het de volgende dag in je vakje in het magazijn.”

Peter: “Er is ook een heleboel ten goede veranderd op het gebied van veiligheid en regelgeving. Wij gingen vroeger met een flinke storm gewoon nog een ladder op, geen probleem. En gingen we met een rol dakbedekking op de schouder gewoon zes meter de hoogte in en dan met je huid rood verbrand het dak weer af. Maar toen kwam VCA, Arbo en ISO, dan mag opeens een hoop niet meer. Dan moeten potjes lijm achter slot en grendel, hoe dat in de auto moest wisten we niet en kregen we oordopjes en handschoenen.”

Toch blijft de essentie van het werk hetzelfde: problemen oplossen en klanten tevreden stellen. En die persoonlijke benadering, zo belangrijk bij SFI, is gebleven.

Hoewel Peter al 25 jaar met pensioen is, blijft hij geïnteresseerd in het vak. “Ik vind het prachtig om te zien hoe Luca het oppakt. Hij is leergierig, stelt vragen en wil het goed doen”. Luca: “En ik leer van opa hoe het vroeger ging. Dat geeft context. Je snapt beter waarom dingen nu zijn zoals ze zijn”. Ook op de werkvloer is leren belangrijk. “Ik werk veel met Ercan”, zegt Luca. “Hij heeft 28 jaar ervaring en laat me steeds meer zelf doen. Laatst mocht ik een groepenkast aansluiten. Dat voelde als een mijlpaal”.

Wat beide generaties bindt, is het gevoel van thuiskomen bij SFI. “Ik heb met SFI altijd een goede werkgever gehad”, zegt Peter. “Toen mijn vrouw ziek werd, kreeg ik alle ruimte om voor haar te zorgen. Dat vergeet je niet”. Luca herkent dat gevoel. “Ik werd meteen serieus genomen. Ze dachten mee over mijn opleiding, geven me de tijd om in te werken. Dat voelt goed”. Ook de sfeer onder collega’s is belangrijk. “We lachen veel”, zegt Luca. “En als er iets is, kun je altijd bij iemand terecht”. Peter knikt: “Dat was vroeger ook zo. We hadden een personeelsvereniging (dat is nog steeds zo, red.), waar ik ook voorzitter van was, waarmee we van alles organiseerden en elk jaar met een bus vol collega’s en partners op pad gingen. Ik had al snel door hoe we onze gewenste bestemming erdoor moesten krijgen. Foppen wilde altijd iets te kiezen hebben. Als je maar één voorstel had werd je weer teruggestuurd. Dus maakten we ook twee onaantrekkelijke voorstellen en die gooiden we op tafel. Dan was het al snel “doe dan toch die eerste maar”. Maar die activiteiten schepten zeker een band.”

Peter heeft talloze verhalen. “Een keer werd ik met een Rolls Royce opgehaald voor mijn pensioenfeest. Maar toen we naar huis wilden, was de Rolls ineens weg. Sta je daar… Moest ik alsnog met iemand anders mee terug”. Hij lacht: “Dat soort dingen vergeet je nooit meer”. Luca maakte onlangs iets geks mee in een hoogwerker. “We stonden negen meter hoog toen iemand van de opdrachtgever per ongeluk de afzuiginstallatie op blazen zette in plaats van zuigen. We kregen een wolk zaagsel over ons heen. Iedereen lachen natuurlijk. En ook de collega’s op kantoor wisten ervan, want de opdrachtgever vond het zo komisch dat hij hen heeft gebeld”.

Luca kijkt vooruit. “Ik wil mijn opleiding afronden, ervaring opdoen en misschien later ook loodgieterswerk erbij leren. Hoe breder je inzetbaar bent, hoe beter en bij SFI moedigen ze dat ook zeker aan. Ook wil ik vooral meer vastigheid, normale uren kunnen draaien om dan zo ook thuis iets te kunnen opbouwen”.

Peter heeft een mooie boodschap voor aanstormend talent: “Wees vriendelijk, wees aardig en ga je diploma’s halen.” Zijn eigen ervaring spreekt boekdelen: “Ik heb ze ook allemaal”.

Het verhaal van Luca en Peter is een prachtig voorbeeld van de familiaire sfeer die SFI kenmerkt. We zijn trots op de loyaliteit van onze medewerkers, die zich soms over meerdere generaties uitstrekt. Bij SFI zijn we niet alleen collega’s, we zijn een familie. We zorgen voor elkaar, zowel op als buiten het werk en ook na een lange en trouwe dienstverbandperiode blijven we verbonden.

We hebben onlangs onze pensionarissen mogen verwelkomen op een speciaal uitje naar het Zuiderzeemuseum. Het was een dag vol herinneringen ophalen, nieuwe verhalen maken en de banden aanhalen. Want ook nadat je allang bent afgezwaaid bij SFI, blijf je er nog steeds bij horen. Eenmaal SFI’er, altijd SFI’er!